همه چیز درباره ی پیرسینگ

مقدمه

تقریبا می توانید همه جای بدنتان را پیرسینگ کنید: اطراف و داخل گوش، زبان، ابرو، بینی، ناف یا لب ها. ما در این مقاله، محبوب ترین انواع پیرسینگ (سوراخ کردن بدن) را مورد بررسی قرار می دهیم.

پیرسینگ گوش

تمیز-کردن-سوراخ-پیرسینگ-گوش

اگر گوش خود را توسط یک فرد متخصص سوراخ کنید و پس از آن مراقبت های لازم را انجام دهید، امکان عفونت و آسیب دیدن آن بسیار کم است. پس از سوراخ کردن گوش، هر روز آن را با آب نمک شست و شو دهید. روزانه، حداقل دو بار گوشواره ها را بچرخانید تا سوراخ ها باز بمانند. اما قبل از این کار، گوش های خود را با آب گرم بشویید تا گوشواره ها راحت حرکت کنند. در سه یا چهار هفته ی اول، گوشواره ها را از گوش خود در نیاورید. عدم رعایت این موارد می تواند منجر به بیماری پری کندریت گوش شود.
از آنجا که در سال اول، سوراخ های گوش به سرعت بسته می شوند، در اکثر مواقع از گوشواره ها استفاده کنید.
شش تا هشت هفته طول می کشد تا لاله ی گوش خوب شود. اگر قسمت های دیگر گوش خود را سوراخ کرده اید، روند خوب شدن آن طولانی تر خواهد بود و سوراخ آن به راحتی بسته نخواهد شد. مثلا غضروف گوش بعد از چهار ماه تا یک سال خوب می شود.

پیرسینگ بینی

محبوب ترین پیرسینگ بعد از گوش، پیرسینگ بینی ست. عمومی ترین انواع آن، پیرسینگ قسمت میانی بینی و پیرسینگ پره ی بینی می باشد. پیرسینگ پره ی بینی، در سمت چپ یا راست یا هر دو قسمت پره ی بینی انجام می شود. پیرسینگ قسمت میانی بینی، در قسمت نرم بین دو سوراخ بینی انجام می شود. پزشک شما باید مراقب باشد تا به غضروف میانی بینی آسیب نرساند. در غیر اینصورت، بیمار درد زیادی را متحمل شده و دچار مشکلات بعدی خواهد شد. مدت زمان لازم برای خوب شدن پیرسینگ پره ی بینی، بین چهار تا شش ماه و برای پیرسینگ قسمت میانی بینی، شش تا هشت هفته است (در صورتی که غضروف میانی بینی به اشتباه سوراخ نشود).

پیرسینگ-بینی

پیرسینگ ناف

حدودا پنج ماه طول می کشد تا پیرسینگ ناف خوب شود. از لباس های پشمی و پلی استر و لباس های دیگر که در محل زخم، ایجاد زخم و اصطکاک می نمایند خودداری کنید. اصطکاک و رطوبت، احتمال عفونت محل زخم را افزایش می دهد.
برای اطلاعات بیشتر در خصوص پیرسینگ ناف به مقالات زیر رجوع کنید:

زمان تقریبی بهبود پیرسینگ های مطرح دیگر عبارت است از:

پیرسینگ زبان

یک مطالعه ی علمی نشان می دهد که پیرسینگ زبان می تواند منجر به تحلیل لثه ها و خرد شدن دندان ها شود. پیرسینگ زبان ممکن است باعث ورم زبان، اشکال در بلع و جویدن، رشد بیش از حد بافت ها و واکنش بدن به فلز زیورآلات در زبان شود.
اگر دچار مشکل افتادگی دریچه ی میترال هستید و لازم است قبل از پیرسینگ زبان آنتی بیوتیک مصرف کنید، بهتر است از انجام پیرسینگ زبان منصرف شوید.
بعد از پیرسینگ زبان، روزی دو تا سه بار دهان خود را با استفاده از شوینده های دهان غیر الکلی شست و شو دهید. الکل، قسمت سوراخ شده ی زبان را می سوزاند و روند بهبود آن را کند می کند. تا زمانی که زخم زبان شما خوب نشده است، از تماس زبان خود با زبان دیگران، الکل، مایع داغ و غذاهای تند خودداری کنید (معمولا تا سه هفته). برای کاهش التهاب زبان می توانید از یخ استفاده کنید.
بعد از خوب شدن زخم، زبان خود را موقع خوردن غذا بیرون نیاورید تا به طور اتفاقی زیورآلات درون زبان را نجوید. در نهایت، بعد از خوردن غذا، دندان ها و زبان خود را با مسواک تمیز کنید.

تمیز-کردن-سوراخ-پیرسینگ-زبان
  • ابرو: شش تا هشت هفته
  • سوراخ بینی: دو تا چهار ماه
  • لب: دو تا سه ماه
  • سینه: سه تا شش ماه

نکات مهم در خصوص پیرسینگ

قبل از پیرسینگ باید چندین نکته را مد نظر قرار دهید. تتوها و پیرسینگ هایی که توسط افراد متخصص انجام نگرفته باشد می تواند منجر به بیماری هپاتیت شود. هیچوقت اجازه ندهید که افراد غیر متخصص، بدن شما را با استفاده از تفنگ های صنعتی سوراخ کنند. این تفنگ ها آسیب زیادی را به بافت های شما وارد می کنند و باعث می شوند تا زیورآلات شما در داخل سوراخ مورد نظر گیر کند. حتا برای سوراخ کردن گوش هم از این تفنگ ها استفاده نکنید.
به دلیل طولانی بودن زمان بهبود جای زخم پیرسینگ، احتمال عفونت در آن قسمت افزایش می یابد. حتا اگر پیرسینگ را نزد یک فرد متخصص انجام داده اید، باید از زخم آن به خوبی مراقبت کنید تا دچار عفونت و مشکلات پوستی دیگر نشود.
از جواهرات ارزان قیمت در محل پیرسینگ استفاده نکنید. جواهرات طلای چهارده عیار، تیتانیوم یا استنلس استیل برای پیرسینگ شما مناسب هستند. اما در ابتدا، فقط از جواهرات طلا استفاده کنید. در غیر اینصورت ممکن است به فلز زیورآلات مربوطه حساسیت داشته باشید و محل زخم بدتر شود.
تا زمانی که زخم پیرسینگ کاملا خوب نشده است، جواهرات و زیورآلات خود را از آن در نیاورید. در غیر اینصورت قسمت سوراخ شده بسته خواهد شد.
از جای زخم همه ی پیرسینگ ها، مایع سفیدی ترشح می شود. این مساله طبیعی ست و نباید باعث نگرانی شما شود. اما اگر رنگ مایع از سفید به زرد تغییر پیدا کرد، ممکن است محل پیرسینگ عفونت کرده باشد. علایم دیگر عفونت پیرسینگ عبارتند از درد، ورم، احساس گرمی یا داغی در ناحیه ی پیرسینگ و قرمزی بیش از حد. در صورت عفونت، به هیچ عنوان زیورآلات را در نیاورید. در غیر اینصورت سوراخ بسته می شود و عفونت در داخل آن می ماند.
توصیه می شود تا برای تمیز کردن گوش خود از آب نمک استریل که فاقد هر گونه افزودنی ست یا محلول نمک دریای بدون ید استفاده کنید. درست کردن محلول نمک دریا ساده است. بدین منظور، یک چهارم تا یک هشتم از نمک دریای بدون ید را با یک فنجان آب مقطر یا آب آشامیدنی مخلوط کنید. به علاوه توصیه ی ما این است که از صابون ضد عفونی مایع برای شستن محل پیرسینگ استفاده کنید. برای تمیز کردن زخم پیرسینگ، از الکل یا محصولاتی که شامل فرآورده های نفتی هستند استفاده نکنید. این مواد علاوه بر ایجاد سوزش، باعث می شوند تا باکتری های در داخل زخم بمانند.

تمیز-کردن-سوراخ-پیرسینگ-بینی

عوارض جانبی پیرسینگ

اگر پیرسینگ را نزد یک فرد متخصص انجام دهید، احتمال آنکه به بیماری های خونی مثل هپاتیت C مبتلا شوید کم است. حتا اگر فرد متخصص، از وسایل و جواهرات استریل استفاده کند، باز هم احتمال بروز عوارض جانبی وجود دارد. ما در یک مقاله ی مجزا، به بررسی عوارض جانبی پیرسینگ پرداخته ایم: با عوارض جانبی پیرسینگ آشنا شود

به مرکز تخصصی مراجعه کنید

ارزشش را دارد تا برای یافتن یک مرکز یا پزشک معتبر برای پیرسینگ وقت بگذارید. اگر می خواهید پیرسینگ کنید، از پزشک خود بخواهید تا قبل و بعد از پیرسینگ، برایتان آنتی بیوتیک تجویز کند (مخصوصا برای پیرسینگ زبان). اگر به عفونت مشکوک شده اید، با پزشک خود تماس بگیرید.

گوشواره های گالری فانوس

گردآوری و ترجمه: گروه تحقیق و توسعه ی گالری فانوس
کلیه ی حقوق محفوظ است.

گالري فانوس